Monthly Archives: August 2014

11-07-2014, coast of Norway

Het is bijna maandag. Het is mij wel bekend dat dit bijna iedere week het geval is, maar deze maandag is me wel even de maandag der maandagen. Deze maandag is namelijk niet alleen de eerste van de week en van de maand, maar ook van het academische jaar. Deze maandag begin ik met mijn master GRavitation and AstroParticle Physics Amsterdam – een naam die mogelijk grotendeels gekozen is om het koddige acroniem GRAPPA te vormen – waar ik eerder over verteld heb hier. Het is tamelijk spannend allemaal, mede omdat ik 1,75 maal het “normale” aantal vakken heb gekozen (waarom doe ik eigenlijk maar één master?) en dit mij nog wordt bemoeilijkt door mijn rooster waarin nogal wat colleges tegelijkertijd vallen. Gisteren hoorden we bij de introductie dat het echt niet de bedoeling was dat Particle physics I en Open problems in modern astrophysics tegelijkertijd zouden zijn, maar dat er nu niets meer aan te doen is. Wat fijn toch om te weten dat het niet de bedoeling was.

En dan nu een verhaaltje van op het schip.

“De race hebben we bij lange na niet gewonnen, maar dat vinden we allemaal niet meer zo belangrijk. Aangezien er niet meer gezeild wordt, is men vooral bezig met elkaar uitdagen in zelfverzonnen wedstrijdjes in het kader van “the Challenge Game” of met het rondlopen van toegewezen moordwapens in “the Murder Game”. In deze laatste heeft iedereen kaartjes getrokken met een locatie, wapen en natuurlijk een slachtoffer, die vervolgens door aanraking met het wapen op de locatie kan worden vermoord. Ik heb ook maar m’n tanderborstel in mn broek gestoken voor ‘t geval ik Jørgen tegen kom voor de wasmachine.
Maar de meesten aan boord zijn veel fanatieker dan ik; zojuist klom Alexine het want in met een kussen onder haar arm om een moord te plegen. Ik heb vooral genoten van het uitzicht op de Noorse kust en het lezen van m’n boek (Xenocide, het derde deel van de Ender series van Orsor Scott Card, vooral het eerste deel Ender’s Game is zeer aan te raden).

Vanmiddag zijn we aangelegd bij één of ander Noors dorpje waarvan ik ech tniet weet hoe het heet, maar ik heb gehoord dat ze allemaal ongeveer hetzelfde zijn (‘s zomers een paradijsje, ‘s winters een beetje uitgestorven). Van boord stappen was wel even een gek idee, maar ik het goed gebruikt gemaakt van de bewegingsruimte door met mijn Franse vrienden Anaïs, Max en Noëlle te gaan hiken. We vonden een weggetje omhoog en een aardige Noor die ons wees op een “verborgen” meertje, uitermate geschikt om in te zwemmen. Ik zou graag vertellen dat ik er zo in m’n ondergoed in ben gesprongen, maar ik had mijn handdoek niet bij me (als HHGTTG-kenner had ik natuurlijk beter moeten weten). Maar Anaïs en Max zijn er allebei ingedoken, en Noëlle klom in een boom.
Later zijn we nog fijn vreemd-uitziend geld gaan pinnen om fruit te kopen – heb de afgelopen week slechts twee appels en een banaan gegeten (aan fruit dan) – en een lekker ijsje te halen. 

Na een uitstekende Deense maaltijd met kennelijk nogal een “Dutch touch” zijn we nu weer op weg naar Frederikstad. Ik zit hier nu lekker op ‘t dek m’n logje te schrijven, uitkijkend op een bijna stille, pastelkleurige oceaan met een volle maan erboven. Heerlijk.”

10-07-2014, at sea

Iets te vroeg gejuicht in het vorige bericht, die middag weer ziek geworden en op bed gelegen. Het was slecht weer met grote golven.

Gisteren was de beste dag tot nu toe, voelde me bijna de hele tijd prima. Heb aan het roer gestaan: heel erg leuk in het begin maar het kan na een tijdje een beetje saai worden. ER is een elektronisch kompas en er is veel concentratie voor nodig om de koers binnen een paar graden van de gewenste te houden.

Alle gevonden (of gestolen bij het schoonmaken) spullen werden geveild. Dit houdt in dat je moet bieden met bijvoorbeeld een lied of een dans om je spullen terug te kijrgen. Het eerste item was Jip, een beetje het chaootje van de rode (onze) wacht. De blauwe (of was het de witte?) wacht bood een dans met zn allen om Jip te krijgen, dus moesten wij snel overbieden met een dans en een lied tegelijk. Jip was gered. De rest van de spullen was trouwens ook bijna allemaal van de rode wacht, maarja, wij slapen dan ook in de woonkamer. Ik was overigens niets kwijt geraakt maar heb wel een Tall Ship Races T-shirt maat M gewonnen – het behoorde kennelijk niemand toe – met het verhaal van de bolletjesmensen.

De avond hadden we super weer, en de zee had nog een mooie verrassing voor ons: een stel dolfijnen kwam met ons meezwemmen. Dat was echt prachtig om te zien, het water is helder genoeg om ze onder water te localiseren, maar ze komen ook vaak half boven water. Het schijnt dat ze soms worden aangetrokken door het geluid van de generator (of zoiets) en om een ombekende reden graag rond de boeg van het schip zwemmen. (Later bleek dat het helemaal geen dolfijnen, maar bruinvissen zijn geweest. Was nog steeds mooi om te zien.)

Deze ochtend voel ik me ook weer prima. We hebben vernomen dat de race om twee uur vanmiddag wordt stopgezet zodat ook de langzaamste schepen nog zaterdagmiddag in Frederikstad aan kunnen komen op de motor. Dus proberen we u nog zo ver mogelijk richting het einddoel te komen, onze eerdere koers is hier alleen niet heel gunstig voor. Daarna gaan we sight seeing langs de Noorse kust. En zojuist: “Land in zicht!” Ik ga weer naar boven, genieten van het zonnetje en de frisse zeelucht.

08-07-2014, at sea

Dat er ruim een week niks op dit blog is verschenen heeft er alles mee te maken dat ik nog druk bezig was met het afronden van mijn bachelorproject. Na een week lang dagen van 10 á 12 uur te hebben gemaakt is het erg fijn om te melden dat mijn scriptie is ingeleverd!  Niet dat ik nu alle tijd heb om niets te doen, ik geloof dat er nog vier kaartjes geschilderd moeten worden en op de post gedaan.

“Gisteren de hele dag zeeziek geweest, het was verschrikkelijk. Alhoewel ik niet m’n maaginhoud ben kwijtgeraakt, voelde ik me de hele dag te beroerd om iets anders te doen dan zitten en liggen, slapen en met veel moeite naar de wc gaan. Iedereen was geweldig lief voor me en behulpzaam met een trui pakken of een glaasje water halen. En ondertussen was iedereen druk bezig met het schip en het begin van de race, terwijl mijn grootste bijdrage het schillen van tien aardappels was.

Maar vanochtend was ik zo blij dat het over was, het was het bijna waard (nee, eigenlijk totaal niet). De wind is een stuk sterker geworden dus we gaan een stuk harder, en een stuk schever. We hebben zelfs een paar zeilen naar beneden gehaald zodat het schip geen water gaat scheppen. De bovenste, want die trekken het schip het meest omver. Ik geloof dat ik nu een presentatie over Nederland moet geven, totaal onvoorbereid, dus dat wordt leuk. Toedels.”